ساخت خودرویی که باید قوانین سختگیرانه فزاینده ای را رعایت کند، سخت است. خودروسازان باید نه تنها آلایندگی ها و مقررات ایمنی، بلکه معیارهای خاص مربوط به سطوح سر و صدا را نیز در نظر بگیرند. مطمئن شدن از صدای زیاد خودروها به ویژه برای شرکت های متخصص در خودروهای پرفورمنس دشوار است. اینها معمولاً دارای اگزوزهای بلندتر و همچنین لاستیک های پهن تر هستند که معمولاً سر و صداتر هستند.
در اواخر دهه 1980، پورشه مجبور شد این دستگاه را بسازد تا مطمئن شود خودروهای اسپورتش صدای زیادی ندارند. بر اساس 928، این نمونه اولیه کار خود را در سال 1989 شروع کرد، درست زمانی که Back to the Future Part II به نمایش در آمد. در یک جهان جایگزین، دکتر امت “دک” براون این را به جای DeLorean DMC-12 هدایت می کرد. ما فکر می کنیم ماشین عجیب و غریب زوفنهاوزن نیز به خوبی در یک فیلم اکشن دیستوپیایی مانند مکس دیوانه ترکیب می شد.
ماشین تست نویز پورشه 928 / گوتز فون استرننفلز
در حالی که ماشین زمان داک از بدنه ای مانند Cybertruck از فولاد ضد زنگ استفاده می کرد، پورشه بدنه خودرو را در پشم پنبه پیچیده بود. انجام این کار به مهندسان کمک کرد تا منابع نویز موتور، ورودی و اگزوز را جدا کرده و به حداقل برسانند. ایده پشت این 928 ارزیابی سطوح نویز ترکیبات مختلف تایر بود. به همین دلیل برخی از روده های خودرو در خارج از بدنه قرار گرفتند.
در واقع، رادیاتور جلوتر از سپر جلو قرار داشت در حالی که آن دو اسکوپ کاپوت نامناسب میزبان یک جفت فن برای خنک کردن موتور بودند. بشکه بزرگی که روی کاپوت کوبیده شده، جایی است که فرآیند مکش انجام می‌شود، با کابل‌هایی که به محفظه موتور کاملاً محصور متصل شده‌اند. بیایید بگوییم که دید بیرونی در اولویت نبود.
دید از طریق شیشه عقب حتی بدتر بود زیرا اگزوز سفارشی دارای یک صدا خفه کن بزرگ بود که روی شیشه چسبیده بود. لوله های اگزوز منحنی دوگانه با دست جوش داده شده و تا بالاترین نقطه ماشین کشیده شده و به سمت عقب اشاره می کند. در مورد قوس‌های چرخ‌های برآمده، این قوس‌ها اضافه شده‌اند تا 928 بتواند انواع مختلفی از ترکیب‌های چرخ و تایر را در خود جای دهد. در شکل فعلی خود، لاستیک کم حاشیه چرخ آلیاژی از نسل قبلی 911 را می پوشاند.
اما چرا پورشه در وهله اول 928 را انتخاب کرد؟ زیرا یک 911 هوا خنک برای این کار بسیار بلند بود. 924 نیز منتفی شد زیرا مهندسان خودرویی را می خواستند که قدرت زیادی در دورهای پایین تر داشته باشد. به گفته هارالد مان، مکانیک پورشه، 944 نیز به دلیل “تقرق گیربکس در بارهای کم” برای این کار مناسب نبود. او به مدت 40 سال با این شرکت کار کرده است که بیشتر آن در میزهای آزمایش برای ارزیابی سطح سر و صدا صرف شده است.
ماشین تست نویز پورشه 928 / گوتز فون استرننفلز