هلیکرون 1932 شبیه هیچ خودروی دیگری نیست. به جای اینکه یک موتور میل محرک را بچرخاند و تایرها را بچرخاند، از طراحی ساده تری استفاده کرد – یک پروانه. این خودروها اغلب از موتورهای ساده و کارآمد موتورسیکلت استفاده می کردند. این ایده هرگز محقق نشد و بسیاری از وسایل نقلیه ملخ‌دار آن دوران نتوانستند زنده بمانند. آنها گواهی بر خلاقیت، نبوغ، و، شاید، غرور ما در آن زمان هستند.
1932 هلیکرون یک خودروی ملخ محور است که مانند لیفتراک هدایت می شود
طول آن 14 فوت است و چرخ های عقب را هدایت می کند. طراحان اصلی شاسی را برگرداندند و محفظه موتور را در جلو و چرخ‌های فرمان را در عقب قرار دادند، که باعث می‌شود رانندگی با دایره دور بزرگ آن خسته‌کننده باشد. طول آن کمکی نمی کند.
موتور اصلی با ماشین که یک موتور تخت بود پیدا نشد. در عوض، روند بازسازی شاهد یک موتور قوی‌تر و مدرن‌تر از سیتروئن بود که پروانه را با میل لنگ مستقیماً به توپی تیغه متصل می‌کرد. دارای یک پایه ثابت با زمین کوهنوردی است که به شتاب گیری خودرو کمک می کند زیرا سریع نیست. یک تپه ساده می تواند راننده را مجبور کند که از وسیله نقلیه خارج شود تا آن را هل دهد، اما فرمان، پدال گاز و ترمز به راحتی از بیرون خودرو قابل دسترسی هستند، که باعث می شود فشار دادن آن کمی ایمن تر از یک وسیله نقلیه مدرن باشد.
هلیکرون به طور کامل بازسازی شد و برای جاده، ملخ چرخان و همه چیز قانونی است. این خودرو تا حد امکان با قطعات اصلی به طور کامل بازسازی شده است. با این حال، برخی از چیزها، مانند کفن پروانه، باید ساخته شوند. گیج ها هم باید تعمیر می شدند، البته داشبورد ماشین هنوز اصل است، به همراه چرخ های سیم 19 اینچی، چراغ های جلو، پدال ترمز، فرمان، کلید چراغ، دنده فرمان و پلاک.