در آخر هفته، خانه ام را در جنگل بتنی سیاتل ترک کردم و به اعماق شبه جزیره المپیک رفتم، خشکی که صدای پوگت را از اقیانوس آرام جدا می کند. اگرچه سیاتل پانزدهمین منطقه بزرگ شهری در آمریکا است، اما برای یافتن جنگل‌های قدیمی، هوای معطر کاج و مناظر کوهستانی بکر، تنها حدود یک ساعت رانندگی در هر جهت طول می‌کشد. این بهشت کوهنوردان است.
به طور طبیعی، این همچنین مکان مناسبی برای برگزاری رالی می کند. انجمن رالی آمریکا (ARA) در سال 1973 شروع به رقابت در جاده های پر از خاک و سنگ ریزه خارج از شلتون، واشنگتن کرد و آن را رالی المپوس نامید. در اواسط دهه 80، مسابقات جهانی رالی (WRC) حتی چند رالی را در اینجا برگزار کرد – آخرین باری که یک رویداد WRC در خاک آمریکا برگزار شد.
آخر هفته گذشته سی امین دوره مسابقات رالی المپوس ARA بود و سوبارو از من دعوت کرد تا آن را بررسی کنم. این اولین باری بود که در یک تجمع شرکت می‌کردم و خیلی بهتر از این نمی‌شد. المپوس به دلیل سطوح رانندگی عالی و طول بسیار زیادش مشهور است (در مجموع 150 مایل؛ یکی از مراحل 21 مایل طول دارد، برای یک رالی آمریکایی پوچ).
دوچرخه‌سوار حرفه‌ای کوهستان و راننده رالی براندون سمنوک و کمک راننده‌اش کیتون ویلیامز، Impreza WRX را که توسط سوبارو موتوراسپورت آماده شده بود را به یک پیروزی دست یافتند (با اختلاف بیش از 13 دقیقه نسبت به مقام دوم). در مرحله دوم در روز شنبه کاملاً مشخص بود که او برنده خواهد شد، بدون اینکه فاجعه ای رخ دهد، زیرا رقبای ملی معمولی او در این رویداد غایب بودند.
این لذت من را کاملاً کاهش داد هیچ یک. رالی آنقدر دیدنی است که تا زمانی که می توانید ماشین ها را ببینید، مهم نیست که چه کسی برنده است. من به همراه تیم رسانه ای سوبارو از مرحله به مرحله دیگر می پریدیم و نقاط خوبی را برای عکس ها و ویدیوها مشخص می کردیم.
هدف اصلی من فیلمبرداری داستان برای این بود موتور 1 صفحه اینستاگرام (این هفته یک حلقه هایلایت خواهیم داشت) اما از آنجایی که من خیلی عاشق عکاسی هستم، یک دوربین هم همراهم آوردم.
که در نهایت یک انتخاب هوشمندانه بود! علیرغم تغییرات شدید دما (در عرض یک ساعت 30 درجه کاهش یافت) و رگبارهای سنتی شمال غرب اقیانوس آرام خاموش و روشن در تمام طول روز، عکس های خوب به راحتی قابل دریافت بود. از آنجایی که ARA مسابقات رالی المپوس را هم به عنوان یک رویداد آماتور منطقه‌ای و هم به عنوان یک رویداد حرفه‌ای ملی برگزار می‌کند، تنوع این رشته بی‌معنی بود، از ولووهای قدیمی و اسکورت‌هایی که در جنگل پرواز می‌کردند تا ایمپرزا STI تعویض شده با فراری.
با این حال، منظره مورد علاقه من هنوز باید پرواز Pleiades در جنگل 15 فوتی جلوی من باشد. چه دید تماشایی انتظار برای حضور در اولین رالی من کاملاً ارزشش را داشت. بزرگترین شکایت من این بود که خودم را به اندازه کافی آماده نکردم! امیدوارم سال آینده با دوربین‌های بیشتر، ماشینی که در آن کمپ بزنم، بازگردم بسیار بارانی بهتر در ضمن، امیدوارم از عکس هایی که امسال گرفتم لذت ببرید!